Մի անգամ Ակակին երթուղայի կայարանից սայլով գնում էր գյուղ:
Ճանապարհին սայլապանը ուրիշ ուղևոր է վերցնում: Նոր ուղևորը չճանաչելով Ակակիին նստեց նրա կողքին և ամբողջ ճանապարհին սկսեց արտասանել բանաստեղծի ստեղծագործությունները՝ գլուխ գովալով, թե դրանք իր գործերն են: Ակակին քմծիծաղ տալով ասում է.
–Սրանք հո Ակակիի բանաստեղծություններն են:
-Ես Ակակի Ծերեթելին եմ . Պատասխանում է ուղևորն ու շարունակում արտասանել բանաստեղծությունները: Որոշ ժամանակ անց ուղևորը կանգնեցնում է սայլը և իջնելու ժամանակ հարցնում Ակակիին.
- Դուք ո՞վ եք:
- Մինչ այս Ակակի Ծերեթելին էի, իսկ այժմ չգիտեմ ով եմ. Ժպտալով պատասխանում է Ակակին:
Սաթենիկ Սողոյան
ერთხელ აკაკი რკინიგზის სადგურიდან სოპელში ეტლით მოდიოდა. გზად მეეტლემ სხვა მგზავრიც აიყვანა. იგი აკაკის გვერდით დაჯდა. მგზავრი არ იცნობდა აკაკის. გზაში მან ზეპირად თქვა პოეტის რამდენიმე ლექსი,ბოლოს დაიტრაბახა: ეს ლექსები ჩემიაო.
აკაკიმ წამოიწახა:
-ეს ხომ აკაკის ლექსებია!
-დიახ,ბატონო! მე აკაკი წერეთელი ვარ,-უპასუხა მგზავრმა და გააგრძელა ლექსების თქმა.
ცოტა ხნის შემდეგ მგზავრმა ეტლი გააჩერებინა და ჩასვლის დროს აკაკის ჰკითხა:
-თქვენ ვინ ბრძანდებით?
-აქამდე აკაკი ვიყავი და ახლა კი აღარ ვიცი, ვინ ვარო,-ღიმილით უპასუხა აკაკი,.
Комментариев нет:
Отправить комментарий