Լինում է մի թագավոր: Մի անգամ նա կանչում է իր վեզիրին և ասում.
Գնա և այնպիսի ուտելիք բեր, որ ամբողջ աշխարհում դրանից քաղցր բան չլինի: Վեզիրը հեռանում է: Նա գնում է լեզու, տապակում և բրում է թագավորին: Թագավորը ուտում է այն և շատ հավանում: Որոշ ժամանակ անց կրկին կանչում է վեզիրին և ասում. Գնա այնպիսի բան բեր, որ ամբողջ աշխարհում դրանից դառը էլ ոչինչ չլինի: Վեզիրը գնում և կրկին լեզու է բերում: Թագավորը զարմացած հարցնում է. Քաղցր բան ուզեցի գնացիր լեզու բերիր , դառը բան ուզեցի հիմա նորից լեզու ե՞ս բերել: Վեզիրը պատասխանում է . Աշխարհում ոչ լեզվից քաղցր բան կա, ոչ էլ դառը:
უტკბესი და უმწარესი
იყო ერთი მეფე. ერთხელ თავის ვეზირს უთხრა: წადი და ისეთი საჯმელი მომიტანე, რომ ქვეყნად იმაზე უტკბესი არაფერი იყოსო. წავიდა ვეზირი, უყიდა ენა და მოუტანა. შეწვა, აჯამა. მეფეს ძალიან მოეწონა.
ციტა ხნის შემდეგ ისევ დაიბარა მეფემ ვეზირი და უთხრა: წადი და ახლა ისეთი რამ მომიტანე, ქვეყნად იმაზე უმწარესი არაფერი იყოსო. წავიდა ვეზირი და ისევ ენა მოუტანა. მეფეს გაუკვირდა : ტკბილი ვითხოვე და ენა მომიტანე, მწარე ვითხოვე და ისევ ენა მომიტანეო? ვეზირმა უთხრა: ქვეყანაზე არც ენაზე უმწარესი რომ არსებობს და არც ენაზე უტკბესიო.
Թարգմանեցին վրացերենից հայերեն՝ Սոնա Մայիլյանը և Անի Աճեմյանը
Комментариев нет:
Отправить комментарий