Լինում է մի աչքանի թագավոր: Նա ունենում է արվեստագետ նկարիչ: Թագավորը նկարչին ցանկացած պատճառով ուզում էր սպանել. Կանչեց նրան և հրամայեց.
-Դու պետք է նկարես իմ դմքը:
Նկարիչը մտածեց.
-Հիմա էլ եկավ իմ վերջին օրը, որ նրան կույր նկարեմ, կսպանի ինձ,որ նման չէ իրեն, երկու աչքով նկարեմ,էլի կասի ինձ նման չէ:
Նա երկար մտածեց և մի լավ միտք ծագեց գլխում.Նկարեց եղնիկ, թագավորի ձեռքին որսորդական հրացան, մի աչքն էլ փակած իբր կրակում է: Այն ցույց տվեց թագավորին: Թագավորը պատճառ չգտավ նրան սպանելու և այդպես էլ թողեց նկարչին:
Վրացերենից հայերեն թարգմանեց Սաթենիկ Սողոյանը
სულხან-საბა ორბელიანი: მეფე და მხატვარი
იყო ერთი ცალთვალა მეფე. ჰყავდა ერთი ხელოვანი მხატვარი. მეფეს უნდოდა ამ მხატვრისთვის რამე მიზეზი ეპოვნა და უბრძანა: ჩემი სახე უნდა დახატოო. მხატვარმა იფიქრა: ახლა კი მოვიდა ჩემი უკანასკნელი დღე, ბრმა რომ დავხატო, მომკლავს – როგორ მაკადრეო, ორი თვალით დავხატო და თავს მომჭრის, როდის არის ჩემი მსგავსიო. იფიქრა და ეს ხერხი მოიფიქრა: დახატა ირემი, მეფეს ხელში თოფი დააჭერინა, ცალი თვალი დაუხუჭა და დამიზნებული გამოხატა. მიართვა მეფეს. მეფემ მიზეზი ვერაფერი უპოვა და ასე გადარჩა მხატვარი
Комментариев нет:
Отправить комментарий